Wandelen op z’n West-Vlaams: Un Avontuur vol Misère

Joa jong, ge denkt dat wandelen simpel is? Wadde gij naïef zeg! Ge pakt uw schoenen, trekt de deur achter u toe en stapt de wereld in. FOUT! Da’s nie hoe da werkt, hé! Wandelen is ne serieuze bedoening en als ge nie oppast, komt ge terug als ne versleten schoendoek met blaren zo groot as uwen kop! Maar allez, ik zal ‘t u efkes op z’n West-Vlaams uitleggen.

Stap 1: "Goa nie zonder de juste schoenen, e jong!"

Luister, als ge met de verkeerde schoenen vertrekt, zijt ge ne keer goed gesjareld. Ge moogt gerust met ne zetel aan uw voeten vertrekken, da zou nog beter zijn dan nen ouden paar bottinen die nie goe zitten. Na 2 kilometer goa ge al vloeken op uzelf omdat uw tenen in staking gaan en uw hielen voelen alsof er ne slijpschijf over gegaan is.

Stap 2: "Wadde gulle mee pakt!"

Allez, ge gaat wandelen, maar wa moogt ge nie vergeten?

• Water? Ja, of ge sterft ne droge dood tegen dat ge halverwege zijt.
• Ne snack? Joa, want uw maag begint al na 3 kilometer te knorren gelijk nen trekker die nie start.
• Route? HAHAHA! Ge weet nu al dat ge verkeerd gaat lopen. Weddenschap?
• Regenjas? Ja, want ge weet hoe ‘t hier is hé, ’t is of warm, koud, nat en droog tegelijk.

Stap 3: "Den tocht begint!"

De eerste vijf minuten: “Amai, ’t is toch plezant, hé!”
De volgende vijf minuten: “Tiens, da’s wel nen stevige wind.”
Na een half uur: “Oeioei, mijnen heup doet ambetant.”
Na een uur: “WA WAS DIT VOOR NE ROTIDEE?!”

Ge kent het wel:

• Ge passeert ne wielertoerist die denkt da hij de koning van de weg is.
• Ge komt een hond tegen en moet natuurlijk zeggen "Mooi beest, hé".
• Ge loopt door nen modderweg en uw schoenen veranderen in zware betonblokken.
• Ge begint te twijfelen of ge nog ooit terug thuis gaat geraken.

En ja hoor, ge zen verkeerd gelopen. 'T stond in de sterren geschreven. Nu moogt ge nog eens 3 kilometer extra stappen omdat uw GPS u weer in ‘t zak gezet heeft.

Stap 4: "Wanneer ist gedaan?!"

Op een bepaald moment zijt ge het SPUUGBEU.

• Ge kijkt constant op uw horloge: "Wa?! Nog gene 10 kilometer?! ‘T voelt gelijk 1000!"
• Ge overweegt uzelf gewoon op de grond te laten vallen en ne noodoproep te sturen.
• Ge passeert ne café en denkt: "Misschien moet ik gewoon hier stoppen en wonen."
• Ge zijt witte van miserie en elke stap is nen aanval op uw karakter.

Maar ja, ge moogt ni opgeven, hé! Want dan moete tegen de mensen zeggen: "Ik heb den tocht ni uitgestapt." En da zen we ni van plan, we zen geen mietjes!

Stap 5: "Eindelijk thuis!"

Eindelijk! Ge trekt uw schoenen uit en ge voelt de vrijheid! Uw voeten zijn veranderd in opgezwollen worsten en ge beseft: “Morgen doe ik da NOOIT meer.”

En dan… den dag erna…

• Ge zijt ‘t weer vergeten.
• Ge pakt uwe schoenen.
• Ge trekt de deur achter u toe.
• En ge begint weer opnieuw.

Joa jong, wandelen is ne cirkel van miserie en overwinning! 🚶‍♂️😂