09-03-2025 Wandeling in mijn omgeving Geluwe

‘t Was nog donker, ‘t was nog stil, en ‘k had eigenlijk nog gin goeste… maar kom, ‘k was wakker, dus hup, wandelen dan maar! Ge moet iets doen om de dag goed te beginnen, en aangezien ‘k niet direct ne frituur open vond om 07:15, dan moete maar iets sportief doen, é.

Dus daar ging ‘k, op weg van Geluwe richting Stok, met m’n slaperige kop en een frisse morregendlucht die rechtstreeks in m’n longen boorde. Echt zo’n temperatuur da ge denkt: “Ja, goeiemorgen, WAKE UP!”. Mijn adem kwam uit als ne mistwolk en ‘k had het gevoel da ‘k ofwel nen atleet was, ofwel ne oude stoomtrein.

De Zonsopkomst en de Grootste Criticasters van de Natuur

Langs de weg was ‘t nog stil… of toch bijna. Tot die eerste vogels begonnen met hun zangkampioenschap. Kweetnie wie da daar den dirigent is, maar er zat nen diene bij die precies nog half zat was van de avond ervoor. Tjilp hier, fluit daar, en af en toe ne schreeuw van ne meeuw die precies zen ex tegenkwam.

En dan… de schapen.
Joa, die stonden daar aan den kant van de weg, met zo’n blik van "Ziede gullie die dwaas? Die loopt voor zen plezier!”. Eén begon te blèren, de rest volgde. Publiek genoeg, applaus nie echt.

En dan hadden we nog de ganzen. Moaten, die beesten kunnen zagen! Da was precies een vergadering van nen dorpsraad. “Honk honk honk! Blablabla! Honk honk honk!”. Ge snapt er gene zak van, maar ge weet: ze zijn ergens kwaad om. Waarschijnlijk da ‘k per ongeluk in hun “territorium” stapte.

Nevelige Velden en de Strijd met de Auto’s

De weg naar Schiethoek was wreed schoon. Van die mistige velden, ‘t eerste zonlicht dat zo schoon door de bomen scheen… precies ne scène uit nen film. Echt ne plek om nen diepe levensbeschouwing te hebben over ‘t bestaan… of gewoon te denken: “Verdikke, ‘k krijg dorst.”

Langzaam begon de wereld wakker te worden. De eerste auto’s verschenen op de baan. Mensen die naar ‘t werk gingen, naar de bakker of gewoon nog half slapend met hunne koffie in de hand aan ‘t stuur hingen. En dan hebde mij, ne wandelaar zonder haast, die daar rustig tussen laveert met ‘t gevoel da ‘k in ne Mario Kart race terechtgekomen was, maar dan zonder turbo’s en bananenschillen.

De Laatste Meters – Voldoening en Koffie-Tijd!

Toen ‘k de woonwijk naderde, voelde ‘k de overwinning. 9 kilometer gestapt, nie gestorven, en nog altijd nen goesting in koffie. ‘t Leven is schoon. Ge weet da ge iets goed gedaan hebt als ge nen boterham in uw mond steekt en denkt: “Man, da smakt nog beter na zo’n stapperij!”

Wandelen? Ja, da’s ne schone manier om uw dag te starten.
Gezond? Ja, waarschijnlijk.
Verslavend? Ah, ik zou het nie laten, zenne!
En de schapen? Die staan daar waarschijnlijk nog altijd te denken: “Zie hem, den held op z’n patatten!” 😆🚶‍♂️

Foto album